Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010











Αν μπορείς στην πλάση τούτη να προσφέρεις τα πλούτη
Κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό

Αν μπορείς στη τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία
Κι αν οι επαίνοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό

Αν μπορείς με μιάς να παίξεις κάθετί πού'χεις κερδίσει
στη καταστροφή ν'ανθέξεις και να δώσεις κάποια λύση

Αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδία....

Αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάλεις τσιμουδιά..

Αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα
Κι αν μπορείς να συγχωρέσεις όταν σ'έχουν αδικήσει

Αν μπορέσεις τ'όνειρό σου να μην γίνει όλεθρός σου
Κι αν μπορέσεις ν'αγαπήσεις όσους σ'έχουνε μισήσει

Αν μπορείς να'σαι ο ίδιος στη χαρά και στην οδύνη

Αν η πίστη στη ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει

Αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δε χάνεις

Αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις

Αν ποτέ δε σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί

Αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ

Αν μπορείς να μην θυμώνεις αλλά μήτε και να κλαίς
όταν άδικα σου λένε πως μονάχα εσύ φταίς...

Αν μπορείς ηρεμία, δίχως νεύρα ή δυσφορία
Κι αν μπορείς τα ίδια σου τα λόγια να τ'ακούς παραλλαγμένα

Αν μπορείς κάθε λεπτό σου νά'ναι μια δημιουργία
Και ποτέ σου να μη μένεις με τα χέρια σταυρωμένα

Αν οι φίλοι και οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν

Αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν

Αν τους πάντες λογαριάζεις μα κανένα χωριστά

Αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά...



Ε! ΤΟΤΕ......

Θα μπορέσεις να απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου
Θα'σαι άνθρωπος σπουδαίος κια όλη η ΖΩΗ θα'ναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ...!

                                                                                                        "ΚΙΠΛΙNΓΚ"








If...

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or, being lied about, don’t deal in lies,
Or, being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise;
If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with triumph and disaster
And treat those two imposters just the same;
If you can bear to hear the truth you’ve spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to broken,
And stoop and build ’em up with wornout tools:
If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breath a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: «Hold on!»
If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings - nor lose the common touch;
If neither foes nor loving friends can hurt you;
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it, 
And - which is more - you’ll be a Man my son!

RUDYARD KIPLING

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Είδη Κύπριων Πατεράδων!

Μετά από την παρότρυνση του φίλου Δούκα Μισιαρού να γράψουμε είδη Κύπριων συγγενών αποφασίσαμε να γράψουμε για τα είδη πατεράδων και θειάδων!!! Εν να γράψουμε τωρά τους παπάες τζιαι νέξτ ντέης τις θείες! Ελπίζω να μεν αφήκαμε πολλά πίσω γιατί αν και ομαδική δουλειά ήταν στο άψε σβήσε που τα ήβραμε λόγω πίεσης χρόνου!

  • papa Appomenius kopelluinius: Συναντάται σε λεφτώδης περιοχές. Ό,τι του πείς η απάντηση θα είναι "ναι", το οποίο είναι και ο χαρακτηριστικός ήχος του μαζί με το "πούλλα μου, αγάπη μου, αγαπούλλα μου, γιόκκα μου, λεβάντη μου, κούκλα μου....κλπ χαϊδευτικά", εξαρτάται από την βαθμίδα εξέλιξης που βρίσκεται το είδος.
  • papa Ameletitus philosophus(σταρχιδιστής-φιλόσοφος): εν φακκά πενιά! Συναντάται σχεδόν παντού, τρώει κυρίως κρέατα τζιαι σούγλες (γιαααξ...εγώ το έγραψα τούτο; "σούγλες!") τζιαι άμαν μιλά φωνάζει πάντα. Νομίζει εν ο στύλλος του σπιθκιού τζιαι εν πρέπει να κάμνει τίποτε. Σε περιόδους ξεκούρασης και ολικής (όϊ χειμερίας) νάρκης απλώνει το σώμα του φαρδύ-πλατύ όπου έβρει. Γενικός ήχος του είδους είναι το "εν πειράζει (μτφρ. εν με κόφτει) γιέ μου-κόρη μου, έτσι εν η ζωή... εν να περάσουμε". Ρωτά σε τι γίνεται στο σχολείο ή τι έχεις αλλά εν τον κόφτει στην πραγματικότητα, ούτε που αθθυμάτε μετά τι του είπες... απλά κάμνει το γιατί εν ο ρόλος του. Στη χείριστη περίπτωση εν σου διά καν σημμασία τζιαι εν υπάρχεις...αν εν χωρισμένοι οι δικοί σου εν δια λεφτά τζιαι μιλάτε το πολλύ μια φορά τον μήνα.
  • papa Liberty allaksognomius: εν το είδος του παπά που σε αφήνει να κάμνεις ότι θέλεις άμα τον ρωτήσεις αν γίνεται, αλλά αμαν έρτει η ώρα της πράξης αλλάσει γνώμη τζιαι λαλεί σου εν σε αφήννει τζιαι συνέχεια αλλάσσει επιχειρήματα.
  • papa Liberty anathemius: είναι η εξέλιξη του πιο πάνω είδους. Αυτό το είδος ναι'μεν αλλάσσει γνώμη τζιαι εν σε αφήννει στο τέλος να κάμεις τζίνο που θέλεις αλλά μετά εν επιμένει, βαρκέται τζιαι λαλεί σου "εεεεεεε! κάμε ότι θέλεις... εν να με θυμηθείς, εγώ μια φορά είπα σου τα...κλπ".
  • papa Archioprihtius: εν σε αφήνει λεπτό μόνο/μόνη σου, ένι μπόρει να μεν ηξέρει τι γίνεται μαζί σου. Ρωτά σε συνέχεια πράματα για τα προσωπικά σου, ρωτά σε αν έφαες, πότε έφαες, τι έφαες, με ποιόν έφαες....κλπ. Μπαίνει μες το δωμάτιο σου τζιαι αρκέφκει να ανακατώνεται παντού, να συγυρίσει, να σε βοηθήσει στα μαθήματα, να σε ρωτήσει 10-20 φορές αν χρειάζεσαι κάτι... Μπορεί να γίνει χειρότερο αν σου τα πρήζει να κάμει κάτι που εν θέλεις πχ να φορήσεις το φορεματάκια που σου έφερε η γιαγιά ή να βάλεις την μοβ γραβάτα γιατί είσαι πιο ωραίος/ωραία έτσι... Μιλά σου συνέχεια τζιαι κάμνει πολλές επαναλήψεις...
  • papa Prosektikus-panoplius: εν υπερπροστατευτικός, εν σε αφήννει να κάμεις τίποτε, ο κόσμος χωρίς τζίνον δίπλα σου νομίζει εν να σε κατασπαράξει, νομίζει ούλλοι θέλουν να σου κάμουν κακό τζιαι εν έχει chance να του γελάσεις.
  • papa Lafazanius: συνέχεια λαλέι σου τι έκαμνε τζίνος που ήταν στην ηλικία σου, βάλλει τζιαι καμπόσα που τον νού του τζιαι λαλεί τα με ύφος τζιαι νομίζει ότι πιστεύκεις τον.
  • papa Puimun mitsius: που ήταν μιτσής ήταν τέλειος τζιαι φακκά σου το συνέχεια. Έμαθες τη ζωή του πόξω, μιλά παραβολικά και αινιγματικά για να σε προβληματίσει.
  • papa Hitlerus-aftarchikous: "εν να το κάμεις επειδή λαλεί το ο παπάς που ξέρει!" με αυτή τη σειρά ήχων μπορούμε να αναγνωρίσουμε το χειρότερο είδος πατέρα... εν 2-3 είδη μαζί, συν του ότι εν δέχεται με τίποτε να του μιλήσεις, βάλλει τιμωρίες, ότι κάμεις τζιαι εν το εγκρίνει δημιουργεί επιπτώσεις, θέλει να έχει πάντα την τελευταία κουβέντα τζιαι άμπα τζιαι αντιμιλίσεις του!
  • papa Dimokratikous: ότι γίνει πρέπει να το συζητήσει μαζί σου, θέλει να σου διά την ευκαιρία να νιώθεις μεγάλος/λη τζιαι ώριμος/μη. Μιλά, μιλά, μιλά τζιαι που εν να έρτει η σειρά σου ξαναμιλά! Με λλία λόγια όπως κάθε παπάς ένι ξέρει που διάλογο, απλά διά σου την εντύπωση να νομίζεις ότι υπολογίζει σε.
  • papa Iremius: ο καημένος, κάθεται τζιαμέ, βοηθά σε άμα θέλεις, μιλά σου άμα θέλεις...έχει σου εμπιστοσύνη... τι άλλο θέλεις;
  • papa-mama:  όϊ να νομίσετε τίποτε! Τούτο το είδος έχει τζιαι χαρακτηριστηκά της μάμας, ειδικά της ευαισθησίες της τζιαι τις έγνοιες της...
  • papa Kipreous:  τούτο το είδος αν έχει κόρη θέλει την να εν νοικοτζυρά τζιαι φρόνιμη, χαμηλοβλεπούσα τζιαι να ξέρει να κάμνει φαγιά, καφέ κυπριακό τζιαι να τον σερβίρει μες τον δίσκο με νερό...κλπ. Αν έχει γιό θέλει τον να πιάννουν τα σιέρκα του, να κάμνει καλή σούβλα, να έχει πολλές κορούες τζιαι να τες χουμίζει, να εν μάστρος τζιαι να φαίνεται λεβέντης που ένα μίλι τόπο, να τον δείχνουν τζιαι να λαλούν "άδε τον ίντα κοπέλλιν, σαν τον παπά του!".
  • papa Paramithius: εν ο παπάς της Παραμυθίας, εν θα τον έβρετε πουθενά αλλού, εν ούλλα τα πιό πάνω μαζί (εκτός το 2!)!
  • papa Asimvivastous: εν ο παπάς της Ασυμβίβαστης, εν θα τον έβρετε πουθενά αλλού, ούλλα όσα είπαμε πιο πάνω... τίποτε που τζίνα!
Ε τελικά σίουρα αφήκαμε αρκετά πίσω... τουλάχιστον είπαμε τα βασικά... άτε! πείτε τζι εσείς καμιάν ιδέα!!....

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

τζιαι μετά λαλούμε ότι κουραζούμαστε πολλά

Προχτές εθκιάβαζα που το μεσημέρι ως τη νύχτα.... Είχα πολλά να κάμω, επήα τζιαι ιδιαίτερα... έντυσα τζιαι κάτι βιβλία που εμείναν... Αλλά τίποτε που τζίνα που έκαμνα τζίντην ημέρα εν μου άρεσκε (εκτός που το φαγητό τζια τις συζητήσεις μου στο msn)... Εβαρκούμουν πάααααααρα πολλά τζιαι αποφίσισα ότι ήταν καλή στιγμή να αρκέψω να με βρίζω που άφηκα τον εαυτό μου να μπεί στη διαδικασία να κάμνει κάτι που να μεν του αρέσκει...Ε άρκεψα να λαλώ κάτι σύνθετες βρισιές...(εν βρίζω σχεδόν καθόλου γιατί εν νευριάζω εύκολα....Έτσι ελαλούσα ότι ήξερα!)...Αναθεματίζουμουν τζιαμέ μόνη μου όσπου τζιαι θορώ ήρτεν ένα e-mail που τον πολυαγαπημένο μου εξάδερφο....

...AND WE SAY THAT WE ARE WORKING HARD....












ε τωρά εν  νομίζω να ξαναπαραπονεθώ.... ή τουλάχιστον όσπου να μου ξαναθυμίσει κάποιος ότι υπάρχουν και χειρότερα...


by Παραμυθία