Αντώνυμα 1

• Αέναη # προσωρινή, στιγμιαία, παροδική
• Ανεξίτηλα # εξίτηλα, παροδικά
• Ειδεχθής # αρεστός, ελκυστικός
• Έννομος # άνομος, παράνομος
• Λαίλαπα # γαλήνη, ηρεμία, νηνεμία 

Συνώνυμα 1

• Αδαής = άπειρος(χωρίς πείρα), ανίδεος
• Αδυσώπητος = αμείλικτος, ανελέητος, σκληρός, βάναυσος
• Αναλγησία = ασυγκινησία, αναισθησία, απονία
• Αμαυρώνω = κηλιδώνω, στιγματίζω, εξαλύφω, σπυλώνω
• Διηνεκής = διαρκής, συνεχής, αδιάκοπος
• Ιταμός = αυθάδης, ορμητικός, αναιδής
• Αδιάσειστος = ακλόνητος
• Αχαλίνωτος = ανεξέλεκτος
• Αφύπνιση = Ξύπνημα

Δύο απίστευτα χαλαρωτικά κομμάτια...

Μουσική για ηρεμία... Μουσικές για απόλυτη χαλάρωση και κάθαρση του μυαλού...

Οι ΛΕΒΕΝΤΕΣ και οι ΛΕΒΕΝΤΙΣΕΣ της ΚΥΠΡΟΥ

Δεν είναι κάποιο ειρωνικό-χλευαστικό-κοροϊδευτικό σχόλιο-συμπέρασμα. Είναι αυτό που κατάλαβα μετά από την υπόθεση στο Μαρί.

Ο τύπος που γυρίζει η ώρα τρεις το πρωί με το αυτοκίνητό του μες τη γειτονιά σου τζιαι έχει τη μουσική στο ζενίθ,
η τύπισσα που μιλά μόνο για το κομμωτήριο της και τα νύχια της και δεν ξέρει το όνομα του προέδρου,
ο τύπος που εν εσσώκλειστος ούλλη μέρα τζιαι κατεβάζει μπύρες τζιαι βρίζει όποιον περνά έξω που το σπίτι του,
η τύπισσα που το παίζει του εξωτερικού τζιαι ππέφτει της λλιή η Κύπρος,
ο τύπος που σου εσφείρησε προχτές τζιαι είπε:"Αμάνα μου, είσαι δηλητήριο" τζιαι είδε σε με αισχρό βλέμμα,
η τύπισσα που είπε: "Ούλλοι οι Κυπρέοι εν μαμμόθρεφτοι, φυσάς τους τζιαι ππέφτουν",
ο τύπος που καταρκέται την Κύπρο τζιαι θέλει να σηκωστεί να φυεί,
η τύπισσα που άμαν έχει τον φίλο της εν την κόφτει τίποτε άλλο,
ο τύπος που αγαπά την Κύπρο αλλά όχι τον λαό της,
ο τύπος που εν αριστερός τζιαι θέλει να αφανίσει τους δεξιούς,
η τύπισσα που εν δεξιά τζιαι θέλει να υποτάξει τους αριστερούς,
εσύ,
εγώ,

Ενώσαμε ψυχή και πνεύμα, καρδιά και μυαλό και προσφέραμε ότι μπορούσαμε στους συνανθρώπους μας αλλά και του εαυτούς μας...
γράψαμε στο ιστολόγιο μας,
εκάμαμε οικονομία στο ρεύμα,
εψηθήκαμε χωρίς κλιματιστικό,
εκατεβήκαμε να διαδηλώσουμε,
νικήσαμε το φόβο μας προς το σκοτάδι,
βγάλαμε συνθήματα απ' την καρδιά μας,
μάθαμε απ' έξω τα ονόματα των θυμάτων,
ανταλλάξαμε ευσπλαχνικά αντίθετες απόψεις,
βάλαμε μαύρες φωτος στο προσωποβιβλίο μας,
συμπαρασταθήκαμε στους γνωστούς των θυμάτων,
πήγαμε στις κηδείες τους ώντας άγνωστοι αλλά ευγνώμονες,
μετατρέψαμε το: "τι καιρό κάμνει τζικάτω;"  σε:  "πότε σας κλείουν το ρεύμα;",
ψάξαμε και μάθαμε για διάφορα είδη εκρηκτικών και για τα μέτρα ασφάλειάς μας,
αφιερώσαμε χρόνο και θυσιάσαμε προσωπικά ιδανικά για να συζητήσουμε απλά για το θέμα,

ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΟΤΙ ΜΑΖΙ-ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ


γι' αυτό το "ΛΕΒΕΝΤΙΣΕΣ" και το "ΛΕΒΕΝΤΕΣ", γιατί μπορεί στην καθημερινότητα να είμαστε "μαλάκες" τζιαι "ηλίθιες-μαννές" αλλά όταν είναι για το καλό όλων μας ξέρουμε πότε θα ενωθούμε και θα αναζητήσουμε το δίκαιο μας. ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΡΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ. 


Ναι, στην καθημερινότητα μπορεί να είμαι 25 χρονών άντρας τζιαι να ακούω τη μάμμα μου που μου λαλεί: "Μεν την πάρεις γιέ μου τζιαι εν να σε πληγώσει, μόνον εγώ σε αγαπώ", χωρίς δεύτερη σκέψη, μπορεί να είμαι κοπέλλα μαθήτρια που δεν ξέρει ποιός εν ο υπουργός παιδείας τζιαι ποιά εν η ιδεολογία κάθε κόμματος... Αλλά εν ακούω τη μάμμα μου όταν μου λαλεί "Μεν πάεις γιέ μου στην πορεία διαμαρτυρίας τζιαι εν επικίνδυνα, αν γίνει κανένα κακό;". Επίσης εν να ενδιαφερτώ να μάθω για τους νέους υπουργούς τζιαι αν δεν μου αρέσουν να τους σύρω τζιαι τζίνους με την υποστήριξη των συμπατριωτών μου...

"Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες..."

Τα ονόματα των θυμάτων της τραγωδίας στο Μαρί...

1.   Πλοίαρχος Ιωαννίδης Ανδρέας, Διοικητής Ναυτικού/ ΓΕΕΦ
2.   Αντιπλοίαρχος Λάμπρου Λάμπρος, Διοικητής της Ναυτικής Βάσης
3.   Αρχικελευστής Κλεάνθους Κλεάνθης, Υπαξιωματικός στη Διοίκηση της Ναυτικής Βάσης
4.   ΕΠΥ Κελευστής Ηρακλέους Μιχάλης, Υπαξιωματικός στη Διοίκηση της Ναυτικής Βάσης
5.   Ναύτης (Εθνοφρουρός) Χριστοφόρου Μιλτιάδης, της Διοίκησης Ναυτικής Βάσης
6.   Ναύτης (Εθνοφρουρός) Χριστοφόρου Χριστάκης, της Διοίκησης Ναυτικής Βάσης
7.   Ναύτης (Εθνοφρουρός) Αντώνης Χαραλάμπους
8.   Αρχιλοχίας Πυροσβεστικής Υπηρεσίας 3591 Ανδρέας Παπαδόπουλος
9.   Πυροσβέστης 74 Βασίλης Κρόκος
10.   Πυροσβέστης 2446 Σπύρος Τταντής
11.   Πυροσβέστης 3520 Παναγιώτης Θεοφίλου
12.   Αρχιπυροσβέστης 3311 Γιώργος Γιακουμή
13.   Πυροσβέστης 4829 Αδάμος Αδάμου

ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

Πορείες διαμαρτυρίας και αγανάκτησης σε όλη τη Κύπρο...

Ότι και αν κάνετε, όσα δακρυγόνα και αν χρησιμοποιήσετε για να μας φιμώσετε, εμείς δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα για δικαίωση και τιμωρία όσων ευθύνονται!

11.07.2011 Ειρηνικές διαδηλώσεις

Κραυγή διαμαρτυρίας για την εγκληματική αμέλεια..

12-13/07/11 διαδήλωση στη Λευκωσία με σοβαρά επεισόδια και χρήση υπερμετρης βίας από τους αστυνομικούς(κατα τα άλλα έχουμε δημοκρατία!)

11 Ιουλίου 2011 - Ναυτική Βάση Ευάγγελος Φλωράκης - Έκρηξη κατασχώμενων πυρομαχικών - Απώλειες - ΓΙΑΤΙ;

αν χρειαστεί θα μετατρέψουμε τον αριθμό των συντριμμιών σε αγώνες ... θα εκλάβουμε το ωστικό κύμα ως ώθηση... τους ήρωες που χάθηκαν ως φωνές συνείδησης... τα συντρίμμια ως θεμέλια και τα ¨Γιατί;" σε πνευματικές και υλικές αναστηλώσεις.

Θα μετατρέψουμε τον αριθμό των συντριμμιών σε αγώνες για να πατάξουμε κάθε είδους προδότες, υποσκάπτωντες και μη...

θα εκλάβουμε το ωστικό κύμα ως ώθηση, για να τραντάξουμε το σύστημα!

τους ήρωες που χάθηκαν ως φωνές συνείδησης, για να φωνάξουμε σε όλους αυτούς που ευθύνονται!

τα συντρίμμια ως θεμέλια για να κτίσουμε ένα νέο αύριο!

τα ¨Γιατί;" σε πνευματικές και υλικές αναστηλώσεις για να εμφυσήσουμε και στους επόμενους το νόημα των αγώνων! 

 To blog μας βάφτηκε στα μαύρα, όπως και η Κύπρος μας... Μετά από καιρό ίσως το επαναφέρουμε, αλλά ποτέ δεν θα μπορεί να είναι το ίδιο... Δεν θα μπορεί γιατί πρώτα απ΄ όλα, όπως πάντα, κάποιοι δεν θα αναλαμβάνουν ευθύνες, κάποιοι θα την πληρώνουν με απώλειες, κάποιοι θα είναι απλοί θεατές και συμπαραστάτες στη καταστροφή, ενώ οι θυμήσεις και οι μνήμες μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό των ανθρώπων. 

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ, ΑΦΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΖΩΕΣ, ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΠΛΕΟΝ, ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΘΑΡΓΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΥΧΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΩΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΑΔΙΚΙΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΑΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ...

"Να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια για τις οικογένειες των θυμάτων, δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω πληροφορίες για τους λόγους που οδήγησαν στην έκρηξη..."
ΣΚΑΤΑ! οι ίδιες δηλώσεις και το ίδιο σενάριο...!Θέλουμε απαντήσεις! Σε κανέναν δεν αρκούν τα συλλυπητήρια και τα κροκοδείλια δάκρυα σας!

Όταν η δημιουργικότητα παίρνει τον λάθος δρόμο η Ασυμβίβαστη την ακολουθεί με τις συνταγές της!

Υλικά:

• 1 φλ. παραφινέλαιο
• 1 πυραμίδα σοκολατάκια ''Καλλιόπη'' με εμβαδόν {(β*υ)/2} 30τ.χλμ
• 3 κ.π (κουταλιές παγωτού) μπύρα ''katouro''
• Μπαλόνια (ανάλογα με το πόσα άτομα είστε μετρήστε ''... μπαλόνια στον αέρα μάνα πατέρα βγες'' για οικονομία, λόγω της κρίσης).
• Κάκτους 5 ημερών διατηρημένους σε βάζο (15 χλμ=100 μ.)
• 1 παντόφλα ρίγανη
• 1 κομμάτι χαρτί υγείας στο μέγεθος που ταιριάζει στο καθένα, του χορηγού μας ''Shese na peksume pila''.
  

Συνταγή:

• Τσιγαρίζουμε τα σοκολατάκια με παραφινέλαιο όσπου να ροδοκοκκινήσουν.
• Ταυτόχρονα, βραζουμε στην κατσαρόλλα μας τη σάλτσα από μπαλόνια και μπύρα.
• Συνδέουμε το γκάζι με το αυτοκίνητο βόθρου που βρίσκεται έξω από το σπίτι μας.
• Χρησιμοποιούμε το αρωματισμένο νερό από τους κάκτους που βρίσκουμε στα βάζα μας, για να σβήσουμε τα ροδοκοκκινησμένα μας σοκολατάκια.
• Αφού δούμε ότι τα μπαλόνια μας έχουν βράσει καλά, τα στραγγίζουμε και τα κόβουμε σε μικρά κυβάκια.
• Τα σκεπάζουμε με μία χνουδωτή κουβέρτα για να τα κρατήσει ζεστά.
• Αφού όλο το σπίτι μυρίσει βόθρους αντί για γκάζι, μπορούμε να ξεσκεπάσουμε όλες τις κατσαρόλλες για να πάρουν μυρωδιά και αρχίζουμε να σερβίρουμε.
  

 Σερβίρισμα:

• Βάζουμε τα κυβάκια στο κέντρου του πιάτου.
• Γύρω από τα κυβάκια μπαλονιών τοποθετούμε συγιρισμένα τα ροδοκοκκινησμένα σοκολατάκια μας.
• Χύνουμε τη σάλτσα μπύρας.
• Γαρνίρουμε με λίγη ρίγανη.
• Τέλος, στολίζουμε με ένα φύλλο χαρτιού υγείας(σ.σ κωλόχαρτο)

Tip: Για τους πικάντικους τύπους: μπορείτε να προσθέσετε ρινίσματα σιδέρου μαλλιών στα μπαλόνια σας!!!


Υ.Γ Από Παραμυθία: DO NOT DO IT AT HOME (OR ENYWHERE ELSE)!!!! ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΙΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!!!

«ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ!»

Παρακολουθώντας  τηλεόραση χτες ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάτι για τους «αγανακτισμένους» . Δεν ξέρω κατά πόσο εσείς νιώθετε πως αυτές οι ειρηνικές διαδηλώσεις θα βοηθήσουν σε κάτι ,εγώ  όμως είμαι απόλυτα σίγουρη πως η κατάσταση δεν αλλάζει όταν ο άλλος βρίσκεται απλώς στο καναπέ του.

Νιώθω παράξενα που βλέπω την Ελλάδα σε τέτοια κατάσταση. Είμαι απογοητευμένη γιατί οι Έλληνες πολιτικοί φάνηκαν ανάξιοι των προγόνων μας και  ενώ έβλεπαν πως καταστρέφεται η οικονομία με μαθηματική ακρίβεια συνέχισαν να «τρώνε» ότι απέμεινε. Τώρα στην Ελλάδα θεωρώ πως δεν υπάρχουν κόμματα, υπάρχει ο απλός λαός που ζητά επιτέλους δικαίωση και τιμωρία όλων αυτών.

Ο κόσμος ξύπνησε!! Κυβέρνηση δεν είναι ο Παπανδρέου αλλά οι «δυνατοί» της Ευρώπης. Ο Έλληνας δεν πρέπει να δεχτεί άλλοι να ορίζουν το μέλλον του! Να παλέψουμε σήμερα για ένα καλύτερο αύριο απ αυτό που μας  έδωσαν οι γονείς μας… και όταν μας ρωτήσει το παιδί μας κάποτε,

«ΚΑΙ ΕΣΥ; ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟΤΕ;!» να μπορούμε να απαντήσουμε με περηφάνια πως προσπαθήσαμε και κάναμε ένα καλύτερο κόσμο. Είναι η σειρά μας να γράψουμε ιστορία!

 Ασυμβίβαστη

Η Mattel καταστρέφει τα δάση της Ινδονησίας για τις συσκευασίες της Barbie

Οι ακτιβιστές του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Greenpeace, όπως πάντα, με έξυπνο τρόπο προσέγγισης των ανθρώπων  με τα θέματα που βρίσκουν για να προβάλουν το κάθε πρόβλημα, κρεμάζουν αφίσα με το θέμα που αποφάσισαν να εκφράσουν το συγκεκριμένο παράπονό τους, στο κτήριο της Mattel.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την GREENPEACE η καταστροφή αυτών των τροπικών δασών και τυρφώνων, κάνουν την Ινδονησία την τρίτη μεγαλύτερη πηγή εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου.


Στείλτε e-mail στην Mattel για να σταματήσει να καταστρέφει τα δάση για τις συσκευασίες των προϊόντων της. Η πιο κάτω ιστοσελίδα προσφέρει έτοιμο e-mail για εξοικονόμηση χρόνου. Απλά πατάτε το κουμπί για αποστολή!!!


http://act.greenpeace.org.uk/ea-action/action?ea.client.id=18&ea.campaign.id=10794&ea.tracking.id=3K019&utm_source=20110607ebulletingirlfriendlaunch&utm_medium=email&utm_term=girlfriend&utm_campaign=forests




Όπως και η βιομηχανία φοινικέλαιου, η επιχείρηση χαρτιού αποτελεί μείζονα απειλή για τα δάση της Ινδονησίας που είναι πλούσια σε άγρια ​​πανίδα και ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση του κλίματος μας. Τροπικά δάση κατεδαφίζονται και μετατρέπονται σε προϊόντα χαρτιού, ενώ το άδειο κατασπαραγμένο έδαφος που απομένει μετατρέπεται σε χώρο για άλλες φυτείες.


Η έρευνες της Greenpeace έχουν καταλήξει σε ενοχοποιητικά αποτελέσματα για τη σχέση που έχουν η εταιρεία  παιχνιδιών "Mattel" αλλά και η "Asia Pulp and Paper" (APP)-που είναι μέλος του Sinar Mas group- όσον αφορά τη καταστροφή των Ινδονησιακών δασών. Οι προμηθευτές ξυλοπολτού της APP εκκαθαρίζουν τεράστιες εκτάσεις αναντικατάστατων δασών που είναι ζωτικής σημμασίας για τη σταθερότητα και διατήρηση του κλίματός μας, ενώ η Mattel χρησιμοποιεί τον ξυλοπολτό για τις συσκευασίες των προϊόντων-παιχνιδιών της.


 Η αποψήλωση των δασών, επίσης, έχει ως αποτέλεσμα τους μαζικούς θανάτους ζώων σημαντικών για την τροφική αλυσίδα, όπως οι ουρακοτάγκοι, οι ελέφαντες αλλά και οι λίγες, πλέον, εναπομείναντες τίγρεις. 

(Παραδείγματα προϊόντων της Mattel είναι τα ακόλουθα: Hot wheels, UNO, Polly Pocket, Barbie, Fisher Price, Matchbox, Monster Jam, Little mommy κ.λπ.)


Βοηθάτε στην εκστρατεία διάσωσης του πλανήτη!!! Αξιοποιήστε το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης και στείλτε ηλεκτρονική επιστολή στην εταιρεία κατασκευής της Barbie για να βοηθήσουμε όλοι στο πιό σημαντικό πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή, στο πρόβλημα που αν δεν λυθεί δεν θα μπορούμε με ικανοποίηση, να ζήσουμε για να λύσουμε όλα τ' άλλα. 
Στο πιο κάτω link θα βρείτε έτοιμη επιστολή για αποστολή, γραμμένη από τους εθελοντές της Greenpeace με όλα τα αναγκαία. Απλά αφιερώστε μισό λεπτό για να προσθέσετε το e-mail σας, το ονοματεπώνυμό σας και να πατήσετε το κουμπί για αποστολή!


http://act.greenpeace.org.uk/ea-action/action?ea.client.id=18&ea.campaign.id=10794&ea.tracking.id=3K019&utm_source=20110607ebulletingirlfriendlaunch&utm_medium=email&utm_term=girlfriend&utm_campaign=forests

Το φιλμάκι που έφτιαξε η Greenpeace για να προοθήσει την καμπάνια για τερματισμό της αποψήλωσης των τροπικών δασών της Ινδονησίας έχει ως θέμα τον σύντροφο της Μπάρμπι, Κεν να μην την θέλει πλέον λόγω των περιβαλλοντικών καταστροφών που προκαλεί!!!

Υ.Γ Από Παραμυθία: Barbie μου, εγώ πάλε αγαπώ σεεεεεεε!!! Εν φταίεις εσύ!!!

Το μυστικό του να είσαι μεγάλος είναι να ξέρεις να κρατάς την παιδικότητά σου

Σοφός...
Ώριμος...
Μεγάλος...
Έμπειρος...
Διαβασμένος...
Συνειδητοποιημένος...

Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που θα έπερεπε να λέγονται για ένα μέσο ενήλικα...


Όνειρα...
Εξυπνάδα...
Ζαβολιές...
Αγνότητα...
Χαμόγελο...
Φαντασία...
Ελπίδα...
Πείσμα...
Προσπάθειες...
Ανυπομονησία...
Εξερεύνηση...

Αυτά και άλλα πολλά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά ενός παιδιού...


Τι γίνεται όμως όταν όλα τα πιό πάνω συνδυαστούν; Πώς θα ήταν άραγε ο κόσμος αν οι μεγάλοι είχαν και τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού;

Πάντα, σαν Παραμυθία, είχα πρόβλημα με το να μεγαλώσω. Περίμενα από στιγμή σε στιγμή τον Πήτερ Παν να με πιάσει να με πάρει στη Χώρα του Ποτέ... Κάτι που ως τώρα δεν έγινε ποτέ... Συμφιλιώθηκα, φέτος, με την ιδέα του ότι κάθε ηλικία έχει τη χάρη της και αν και κατέρριψα πολλές κοσμοθεωρείες με το πέρασμα των χρόνων, φέτος κατέρριψα την πιο ισχυρή απλά για να καταλάβω στο τέλος-τέλος ότι δεν έπρεπε να την καταρρίψω...

Σε μια στιγμή ένιωσα πλέον ότι μεγάλωσα... Και αυτό γιατί πραγματοποίησα ένα πολύ σπουδαίο παιδικό όνειρο... Το οποίο, όπως όλα τ΄άλλα, ξεκινούσε με: "Όταν μεγαλώσω..."! Μόλις συνηδειτοποίησα ότι, ναι, έφτασα στη φάση όπου μεγάλωσα και θα πραγματοποιούσα το όνειρο, χωρίς καν να κουνήσω το δακτυλάκι μου, απλά επειδή το ήθελα, αντιλήφθηκα ότι τόσο καιρό ήμουν εγκλωβισμένη μέσα σε μια μη εξελικτική φάση...

Ο άνθρωπος πρέπει να εξελίσσεται. Έτσι ή αλλιώς, η εξέλιξη είναι συνώνυμη με το σύμπαν, τα πάντα εξελίσσονται, τίποτα δεν μένει σταθερό και στάσιμο. Το αξιοσημείωτο όμως είναι ότι η εξέλιξη της ζωής γίνεται πάντα λίγο πρίν την καταστροφή της...

Αυτό με συνέφερε πιο πολύ, η παραλίγο καταστροφή μου. Έχασα τον έλεγχο, απόλαυσα το χάσιμο του ελέγχου... Και τώρα είμαι εδώ για να το παραδεχτώ και να ξαναθυμηθώ τα όνειρα μου...

Είχα δίκαιο από την αρχή, η μικρή Παραμυθία ήξερε... "Ότιδήποτε είναι έξω από το πρόγραμμά σου για να πετύχεις τους στόχους σου, υπάρχει απλά για να καθυστερήσει την επιτυχία σου. Υπάρχουν παγίδες, που θα τις καταλάβεις από την αρχή. Το δύσκολο του παιχνιδιού είναι να καταφέρεις να συγκρατηθείς, να τις αντιμετωπίσεις.". Κατάλαβα τις παγίδες, αλλά βρήκα και τρόπο να τις δικαιολογήσω και μαζί να δικαιολογήσω και τον εαυτό μου που εγκλωβίστικε μέσα σε αυτές... Πέρασα καλά. Αλλά μόνο εκείνη τη φάση. Μετά το θυμάσαι σαν όνειρο, δηλαδή, σαν να μην έγινε ποτέ. Και ίσως έτσι να πρέπει... Ξέρω γιατί υπάρχω και δεν με κουράζουν οι στόχοι μου. Η μόνη μου έμπνευση είναι αυτοί!

Η διαφορά ανάμεσα σε ένα μεγάλο και ένα παιδί είναι ότι το παιδί ξέρει που να κοιτάξει στις δύσκολες του φάσεις... Έχει το αντίδοτο του, βρίσκει αμέσως μια πληθώρα από λύσεις για το πρόβλημά του λόγω της φαντασίας του, της επιμονής του και της ελπίδας του. Ενώ ο μεγάλος, με τις σκέψεις του δυσκολεύει τα πράγματα. Μοιάζει σαν να θέλει να μαζοχίζεται. Ένα παιδάκι δεν έχει την ανάγκη να αποφύγει ό,τι δήποτε του θυμίζει μια κακιά εμπειρία γιατί απλά ξέρει το νόημα "όλα είναι μια ιδέα" χωρίς καν να το συνηδειτοποιεί. Ένας μεγάλος καταστρέφει φωτογραφίες, διαγράφει τηλέφωνα, κομματιάζει κάρτες, κλαίει σαν μωρό, βρίζει να εκτονωθεί, θυμώνει και βρίσκει λύσεις, παροδικές και ανώριμες, π.χ ποτό.

Η λύτρωση του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετική. Αλλά πάντα βρίσκεται στα χρόνια της παιδικής του ηλικίας. Μπορεί να χρειαστεί να ξεχάσω στιγμές, να σβήσω καταστάσεις, να υποφέρω για λίγο...Ότι είναι να γίνει θα γίνει. Το σημαντικό είναι όταν πέφτεις να σηκώνεσαι. Να επανέρχεσαι δρυμήτερος. Να είσαι εκεί, απέναντι στους εχθρούς σου, ή τις εχθρικές καταστάσεις, όχι για να εκδικηθείς, αλλά για να τους δείξεις ότι δεν έπεσες. Να προχωράς με τα πόδια στη γη, τους στόχους σου προορισμό και τα μάτια στον ουρανό.

Ένας είναι ο γιατρός. Ο Χρόνος. Αυτός μας μεγαλώνει και αυτός μας ωριμάζει (γιατί είναι δύο διαφορετικά πράγματα). Αυτός μας βοηθά στις αποφάσεις και αυτός καθορίζει τη μοίρα μας... Το βασικότερο όμως είναι ότι ο χρόνος δεν υπάρχει. Είναι μια αόριστη, βοηθητική διάσταση, ένα ανθρώπινο δημιούργημα καλά δουλεμμένο για να μας βολεύει ή όχι, ανάλογα με την περίσταση.

Πράγματι, η μια στιγμή είναι αυτή που θα μας ρίξει στον πάτο. Αλλά εδώ είναι που πρέπει να δείξουμε την αξία μας. Και αν δεν νιώθουμε ότι αξίζουμε πλέον, να αγωνιστούμε για να γίνουμε αντάξιοι αυτού του κόσμου. Γιατί μόνο άξιους χρειάζεται αυτός ο κόσμος.




Και κάπου εδώ, η κολλητή μου η Ασυμβίβαστη θα συμπληρώσει το κείμενο!




Γραφώ και εγώ λοιπόν μετά από αρκετό καιρό... η αλήθεια είναι πως τώρα ξυπνούν στο νου μου σκέψεις που εδώ και καιρό είχα θάψει καλά μέσα μου...η ρουτίνα, το διάβασμα και η ζωή ενός εφήβου γενικά δεν του δίνει την δυνατότητα να αφήσει τις σκέψεις του να ταξιδέψουν...ναι προβληματιζόμαστε όλοι..αλλά μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας νέος 17 χρονών? την απάντηση τη έδωσε η κολλητή μου Παραμυθία...ο απόλυτος έλεγχος του εγώ σε μια τόση ατίθαση ηλικία σε συνδιασμό με τη δυναμικότητα και τα ισχυρά θέλω δημιουργούν ένα δικό μας κόσμο με γνώση του πραγματικού. 

Όταν πριν από λίγο καιρό έκλεισα τα 17 συνειδητοποίησα πως έκανα πολλά απ αυτά που ονειρευόμουν..είμαι περήφανη για την Ασυμβίβαστη που κατάφερε να βρει μια ισορροπία. Κατάλαβα ότι τα χρόνια περνούν και εμείς τελικά το μόνο που θέλουμε είναι να κοιτάξουμε πίσω...και τότε να πούμε πως ναι! έχω καταφέρει πολλά και με περιμένουν ακόμα τόσα! 

Οι ''μεγάλοι'' έχουν συμβιβαστεί για μένα, με το σήμερα, δεν βλέπουν πίσω, δεν βλέπουν μπροστά... Ξεχνούν πως κάποτε ήταν παιδιά...πως ερωτεύτηκαν...παρασύρθηκαν..πόνεσαν...Ξεχνούν όμως πως τελικά αυτό το παιδί τα κατάφερε..η ηλικία μας τώρα είναι ένα στάδιο που μπορεί να συνδυάσει εύκολα το παιδί που έχουμε μέσα μας με τον ''μεγάλο'' που πρόκειται να πάρει την θέση του...το μυστικό? να μπορέσουν οι δύο να μείνουν μέσα μας όσο περισσότερο γίνεται...

το αύριο δεν ξέρω πως θα είναι και αν τελικά καταφέρω όσα θέλω...αν τελικά αυτό το παιδί θα επιβιώσει μέσα μου...τώρα όμως αυτό που ξέρω είναι πως οι εμπειρίες που με μεγαλώνουν δεν είναι τίποτα άλλο από στιγμές που με πεισμώνουν να αγαπήσω αυτή τη μεγάλη-μικρή Ασυμβίβαστη...!

Πνευματική απόλαυση...

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Σβήσε το φως του δρόμου
που δεν αφήνει το φεγγάρι να φανεί,
κλείσε την κάμαρά μας
σ' αυτό τον πόλεμο κανείς να μη μας δει.


Φωτιά στα σύνορα της γης
θ' ανάψουμε εμείς
με σπίρτο την καρδιά μας,
φωτιά να σβήσει τη φωτιά
που άνθρωποι τρελοί
ανάβουν στα όνειρά μας.

Κλείσε, τον κόσμο κλείσε
μέσα στα μάτια σου που τα 'χω ουρανό,
κλείσε, την πόρτα κλείσε
έξω απ' το σπίτι μας απέραντο κενό




Γιατί απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τι μας ενοχλεί σε αυτόν τον κόσμο...


Γιατί αυτό που μας ενοχλεί περισσότερο είναι η φωτιά που άνθρωποι τρελλοί ανάβουν στα όνειρά μας...


Γιατί μόνο ΑΓΑΠΗ θέλει ο κόσμος...


Γιατί μόνο οι παιδικές φωνές εκφράζουν απόλυτα κάθε έννοια που μπορούν να έχουν οι λέξεις: "ΑΓΑΠΗ", "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", "ΟΝΕΙΡΑ", "ΚΑΡΔΙΑ", "ΕΙΡΗΝΗ"...


Γιατί έτσι, μόνο, αποδεικνύουμε ότι είμαστε άνθρωποι...


Ποιά σύνορα; Ποιές φυλές; Ποιός αποφάσισε ότι ο κύριος λόγος να διχαστούν οι άνθρωποι είναι ο τόπος που μένουν και η διαφορετικότητα; Αυτά που έπρεπε, κανονικά να μας ενώνουν...


ΦΩΤΙΑ σε όλους αυτούς που καίνε όνειρα, ελπίδες, στόχους και ιδέες, με μια σφαίρα, για το χρήμα...


ΦΩΤΙΑ σε όλους αυτούς που κατασπαράζουν κάθε είδους έμβιο ον, σε όλους αυτούς που θέλουν να συμπληρώσουν προσωπικά κενά με το να στερούν απο άλλους τη ΖΩΗ...


ΦΩΤΙΑ σε αυτούς που μένουν ατάραχοι μπροστά στα παιδικά μάτια...


ΦΩΤΙΑ σε όλους εκείνους τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που ξεχνούν ότι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ... 


ΦΩΤΙΑ στη νύχτα χωρίς αστέρια και φεγγάρι...


ΦΩΤΙΑ στη μέρα δίχως ήλιο...


ΦΩΤΙΑ στους οπισθοδρομικούς...


ΦΩΤΙΑ στους δήθεν καινοτόμους...


ΦΩΤΙΑ σε όσους αντιστέκονται στη ΑΓΑΠΗ


ΦΩΤΙΑ σε όλους εκείνους που πρόδωσαν τα όνειρα τους για το συμφέρον άλλων...


ΦΩΤΙΑ στη μανία των ανθρώπων να γοητεύονται απο το φαινομενικό...


ΦΩΤΙΑ σε αυτούς που σπέρνουν το θάνατο για το κωλοχρήμα...


ΦΩΤΙΑ στα όπλα...


ΦΩΤΙΑ στα σύνορα της γης...


ΦΩΤΙΑ στα σύνορα του μυαλού...


ΦΩΤΙΑ στα σύνορα ανάμεσα στους ανθρώπους...


ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ σε κόμματα, (τελείες, τόνους και δασείες κλπ...)


ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ σε όλους εμάς που ενώ έχουμε τον στόχο, έχουμε την ισχύ, έχουμε το πάθος, περιμένουμε να ακούσουμε ένα τραγούδι...καρτερούμε τη σπίθα για να θυμηθούμε... και το χειρότερο, περιμένουμε το άγνωστο για να δραστηριοποιηθούμε....


ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥς ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ
ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ


Μας αρέσει να ρίχνουμε το φταίξιμο στους γονείς μας και τους παππούδες μας για τα δεινά του κόσμου... Τη μέρα όμως που αυτοί που θα φταίνε θα είμαστε εμείς;;;

"...ες γην εναλίαν Κύπρον..." ΚΥΠΡΟΣ! ΚΥΠΡΟΣ! ΚΥΠΡΟΣ! ΚΥΠΡΟΣ!

Μία εικόνα = χίλιες λέξεις!

Ες γην εναλίαν Κύπρον, όνομα νησιωτικόν, μισήν παθκιάν γην, άτε τζιαι αλλό 'να τρίτο, 
ου μ' θέσπισεν οικείν Θεός...


Ουκ ήλθον ες γην νησιωτικήν, αλλ' είδωλον ήν. (μτφρ: άλλα μου ελάλεν η γιαγιά μου που ήμουν μιτσιά τζιαι άλλα μου εφανερωθήκαν άμαν εμεγάλωσα...)



“Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες”.
Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων,
συ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους
στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές
αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν.
Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη νυχτωμένη μνήμη
βήματα και χειρονομίες· δε θα τολμούσα να πω φιλήματα·
και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας.
”Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες”.   

Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί;(οι Πλάτρες εν νησί;)
Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα:
καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων
ή των θεών· η μοίρα μου που κυματίζει
ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα
και μιαν άλλη Σαλαμίνα
μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό το γυρογιάλι. 

Το φεγγάρι 

βγήκε απ’ το πέλαγο σαν Αφροδίτη·

σκέπασε τ’ άστρα του Τοξότη, τώρα πάει νά ‘βρει
την καρδιά του Σκορπιού, κι όλα τ’ αλλάζει.
Πού είν’ η αλήθεια;(Ξέρεις την τζιαι εν μας την λαλείς... Να παίξουμε πούντο. πούντο το δακτυλίδι;;;;)
Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης·
το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε.(Καλά που το εκατάλαβες)

Αηδόνι ποιητάρη,
σαν και μια τέτοια νύχτα στ’ ακροθαλάσσι του Πρωτέα
σ’ άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το θρήνο,
κι ανάμεσό τους -ποιος θα το ‘λεγε- η Ελένη!
Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.
Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου· την άγγιξα, μου μίλησε:
“Δεν είν’ αλήθεια, δεν είν’ αλήθεια” φώναζε.
“Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.
Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία”. (μτφρ. Εν ψεφκίες! Εν θα σας ελευθερώσουν όπως σας έταξαν ρε ευκολόπιστοι κυπραίοι)

Με το βαθύ στηθόδεσμο(άδε ίνταμπου εσκέφτηκεν μες τα πατριωτικά!), τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό το ανάστημα
ίσκιοι και χαμόγελα παντού
στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα·
ζωντανό δέρμα, και τα μάτια
με τα μεγάλα βλέφαρα,
ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα. Και στην Τροία;
Τίποτε στην Τροία – ένα είδωλο.(Οι ψεφκιές που ελέαμε...)
Έτσι το θέλαν οι θεοί. (ε που αλλού εμπορούσαν τα πλάσματα να ρίξουν το φταίξιμο;)
Κι ο Πάρης, μ’ έναν ίσκιο πλάγιαζε σα νά ηταν πλάσμα ατόφιο·(ποτζί ποδά πάλε τζιαμέ ο νούς του)
κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη (το ψεύτικο ιδανικό) δέκα χρόνια.

Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης·
τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι

Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα

για ένα λινό κυμάτισμα, 

για μια νεφέλη,

μιας πεταλούδας τίναγμα,

 το πούπουλο ενός κύκνου

για ένα πουκάμισο αδειανό, 

για μιαν ζωή καλλύττερη, που την τάσοουν του κυπραίου εδώ και αιώωωωνες.

Δακρυσμένο πουλί, (δαμέ πάει πολλά μια εικόνα αλλά εν να τη βάλω αμέσως, μόλις τελειώσω το σκάτεμμα-μετάφραση του ποιήματος του Σεφέρη)

στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη

που έταξαν για να μου θυμίζει και να μου προσφέρει μια πατρίδα,

άραξα μονάχη μ' αυτό το παραμύθι (εξού και "Παραμυθία"),

αν είναι αλήθεια πως αυτό είναι παραμύθι,

αν είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι:

δε θα ξαναπιάσουν

τον παλιό δόλο των θεών (μτφρ: των Τούρκων των πανέξυπνων που μας εβάλαν πουκάτω τζιαι ό,τι θέλουν κάμνουν μας...)^.

αν είναι αλήθεια,

πως κάποιος άλλος Τεύκρος(=ή Σεφέρης ή Εγώ), ύστερα από χρόνια,

ή κάποιος Αίαντας (μτφρ:Παλληκαρίδης, Αυξεντίου, Καραολής, Κουτσόφτας τζιαι αλλο ξέρωγω πόσοι που εχαθήκαν στους πολέμους της Κύπρου...) 

ή Πρίαμος ή Εκάβη (μτφρ: συγγενείς πεθαμμένων αγωνιστών και αγνοούμενων...)

ή κάποιος άγνωστος (μτφρ:οι αγωνιστές που εν μας μαθθαίνουν στα σχολεία), 

ανώνυμος (α! μπράβο! ανώνυμος, είπες το μόνος σου. Άμαν εν σου μαθθαίνουν κάποιον τότε εν ανώνυμος) που ωστόσο

είδε ένα Σκάμαντρο (μτφρ: Αχυρώνας Λιοπετρίου τζιαι ξέρωγω πόσοι άλλοι τόποι ήταν σημείο αναφοράς τζιαι δολοφονίας κατά τη διάρκεια των πολέμων) να ξεχειλάει κουφάρια,

δεν το 'χει μες στη μοίρα του ν' ακούσει

μαντατοφόρους(μτφρ: ΜΜΕ, Τσουρούλλης ("60 λεπτά" που πάντα λαλεί αλήθκειες, αλλά τα βασικότερα που του επροτείναν να παρουσιάσει έχωσεν τα καλά...)) που έρχουνται να πούνε

πως τόσος πόνος τόση ζωή

πήγαν στην άβυσσο (όϊ την ψυχή της γυναίκας, την άλλη)

για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη(πόσον όμορφη ολάν ήταν τούτη η Ελένη;;;).

ποίημα "Ελένη", Γιώργου Σεφέρη

Διδακτική ύλη Β' Λυκείου

Επεξηγήσεις: Αγανακτισμένη Παραμυθία

Η εικόνα που σας έταξα πιο πάνω... "Δακρυσμένο πουλί.."

Τωρά, να σας πω τζιαι γιατί τούτον ούλλο το πατριωτικό και κυπριακό ξέσπασμα.......

Εκάθουμουν, όπως τον άνθρωπο ρε παιδί μου, πας το γραφειούι μου, μες το λάπτοπ μου, να έβρω καμιάν ιδέα να ράψω κανένα ρουχούι για το κατοικίδιο μου το κουνελλάκι.

Εν έφτασα να βάλω τι θέλω, τζιαι έφκαλε μου μιαν ιστοσελίδα με ρούχα για σύιλους (και όχι μόνο) τζιαι αντίκρυσα ένα θέαμα έτσι....

τζιαι που κοντά, έτσι:

  

ok τωρά είμαι σίγουρη ότι αναγνωρίζουν τούτο το "κράτος" παγκοσμίως... Ήμουν τζιαι θυμωμένη που το σχολείο... Εκάμναμεν ανάλυση του ποιήματος της νεοελληνικής ποίησης "Ελένη" του Γ.Σεφέρη... Εφάμεν 4 σαραντάλεπτα να κάμουμε το μαυρογέριμο το ιστορικό υπόβαθρο τζιαι να αναλύσουμε τους τρείς "μύθους" που περιπλέκονται και χρησιμοποιούνται συμβολικά σ'αυτό το   πανεύκολο τζια κοντά στο νού ποίημα τζιαι εφάμεν αλλό ένα μήνα(χωρίς υπερβολή) για να συσχετίσουμε τους μύθους, τους συμβολισμούς τζιαι τον ίδιο τον ποιητή... μαζί με το ποίημα...! Ε αναλύαμεν το τζι έφκεννεν το βασικό νόημα που έγραψα πιό πάνω, μες το ποίημα, στις παρενθέσεις...ok έβαλα τζιαι το αλατοπίπερο μου, εν μπορώ να μεν πω την κατζία μου! 

Εγώ προσωπικά, εθεώρησα το ποίημα, σύμφωνα με την ανάλυση που μας διούν στα σχολεία και σύμφωνα με την κατάσταση του ποιητή, καθαρά ειρωνικό, περιπαιχτικό αλλά και άχρηστο... Επίσης δεν έπρεπε να αφιερώσουμε τόσες διδακτικές περιόδους για να μας πεί η φιλόλογος ότι ο ποιητής που βρισκόταν στο πολιτικό προσκήνιο και ήταν διπλωμάτης ήξερε τι εγίνετουν (ότι οι εγγλέζοι επεριπαίζαν τον κυπριακό λαό) αλλά εκάθετουν καλά-καλά τζιαι εστεναχωρκέτουν ακούγοντας τα αηδόνια που κελαηδούν στις Πλάτρες τζιαι εν τον αφήνναν να τζιημηθεί αλλά τελικά ήταν οι ψυχές των θυμάτων (εγώ λαλώ εν οι τύψεις του)...

Θεωρώ ότι εχάσαμε τον χρόνο μας να ηρωποιούμε κάποιον τζιαι να αναλύουμε τους συνειρμούς του με σκοπό να τον θαυμάσουμε γιατί ήξερεν τι εγίνετουν τζιαι έγραψεν τα σε ποίημα με έξυπνους τζιαι "δύσκολους" συμβολισμούς...

Τέλοσπαντων, εν θέλω να φκεί μεγάλο κείμενο πάλε... Αν τζιαι έχω πολλά να πώ... Το νόημα όμως νομίζω επιάσετε το!

Να ξεκαθαρίσω για άλλη μια φορά ότι δεν υποστηρίζω καμία πολιτική-κομματική παράταξη και ούτε θέλω να το κάμω. Επίσης να πώ ότι σέβουμε την κάθε άποψη του κάθε αναγνώστη μου απλά αξιοποιώ το δικαίωμά μου να εκφράζω ελεύθερα τη δική μου (τούτο ήταν για να αποφύγω ανώριμα σχόλια και να προστατέψω φανατικούς εθνικιστές, φανατικούς αδελφιών τουρκοκυπρίων, φανατικούς του Σεφέρη κλπ...)