τζιαι μετά λαλούμε ότι κουραζούμαστε πολλά

Προχτές εθκιάβαζα που το μεσημέρι ως τη νύχτα.... Είχα πολλά να κάμω, επήα τζιαι ιδιαίτερα... έντυσα τζιαι κάτι βιβλία που εμείναν... Αλλά τίποτε που τζίνα που έκαμνα τζίντην ημέρα εν μου άρεσκε (εκτός που το φαγητό τζια τις συζητήσεις μου στο msn)... Εβαρκούμουν πάααααααρα πολλά τζιαι αποφίσισα ότι ήταν καλή στιγμή να αρκέψω να με βρίζω που άφηκα τον εαυτό μου να μπεί στη διαδικασία να κάμνει κάτι που να μεν του αρέσκει...Ε άρκεψα να λαλώ κάτι σύνθετες βρισιές...(εν βρίζω σχεδόν καθόλου γιατί εν νευριάζω εύκολα....Έτσι ελαλούσα ότι ήξερα!)...Αναθεματίζουμουν τζιαμέ μόνη μου όσπου τζιαι θορώ ήρτεν ένα e-mail που τον πολυαγαπημένο μου εξάδερφο....

...AND WE SAY THAT WE ARE WORKING HARD....

ε τωρά εν  νομίζω να ξαναπαραπονεθώ.... ή τουλάχιστον όσπου να μου ξαναθυμίσει κάποιος ότι υπάρχουν και χειρότερα...


by Παραμυθία