ούλλα που γυρόν (by Παραμυθία)

Έχει καιρό να γράψουμε, ξέρουμε το, ένεν ότι εν είχαμε χρόνο, εν ότι... εεεεε ένι ξέρω! Εγύρεφκα θέμα να γράψω, να εν ενδιαφέρον, να μας βάλετε σχόλια(μόνον έτσι καταλάβουμε ότι μας διά σημμασία κάποιος τζιαι ότι αρέσκουν σας τζίνα που γράφουμεν), να ανταλλάξουμεν απόψεις(γι'αυτόν εκάμαμε το ιστολόγιο), να δώσουμε γνώσεις, να λάβουμε τζι εμείς μέρος στην αλλαγή της εικόνας τούτου του κόσμου, να εκφράσουμε μια διαφορετική όψη της ζωής (ούλλη έχουν την δική τους όψη...). Τελικά, εκατέλειξα στο ότι άμαν μιλάς για τη ζωή εν έσιει τίποτε πιο συγκεκριμμένο που το γενικό...

Άλλαξαν πολλά πράματα στη ζωή μου που τον τζιαιρό που έγραψα για τελευταία φορά... Ούλλα πιέννουν καλά, ή τουλάχιστον τωρά αναγνωρίζω το ότι πιέννουν καλά. Εσυνειδητοποίησα τζιάλλα πράματα, έμαθα πολλά τζιαι το κυριότερο έμαθα να απολαμβάννω τη στιγμή συνδυάζοντας την με τα όνειρα μου για το μέλλον χωρίς να εξουδετερώνεται ένα που τα θκιό.

Που ήμουν μιτσιά, εθωρούσα τους συμμαθητές μου τζιαι εσύγκρινα τους με τους μεγάλους..."πώς γίνεται αφού σε ούλλα τα αγόρια αρέσκει μια κορούα που μες την τάξη, άμαν εν να μεγαλώσουν παντρέφκουνται διαφορετικές στο τέλος;"... μετά εμεγάλωσα, είδα ότι σε ούλλα τα αγόρια αρέσκουν 2 κορούες που την τάξη, τζιαι μετά 3 τζιαι μετά 4 τζιαι μέσα ήμουν τζι εγώ... μετά είχα άλλην απορία: "πώς γίνεται να τους αρέσκω τζιαι να μεν μου αρέσκουν, να με αγαπούν τζιαι να μεν τους αγαπώ;". Ύστερα αποφάσισα ότι εν θα διώ σε κανένα σημμασία γιατί πληγώνεσαι άδικα τζιαι γιατί οι "έρωτες" σε μικρή ηλικία εν περιπαίξιμο. Τζιαι ήμουν τζιαι είμαι σίουρη τζιαι δεν το μετανιώνω. Που τότε, εμεγάλωσα τζιάλλον, είδα ότι για να εν αληθινό κάτι πρέπει να το νιώθουν τζιαι οι θκιό, επαρατηρούσα τις φίλες μου που είχαν σχέσεις τζιαι φλερτ (γιατί εγώ εν είχα, απόφευγα), εμάθεννα που τα λάθη τους τζιαι επαραδειγματίζουμουν, έμαθα καλλύττερα που τζίνες τζιαι στο τέλος εκατέλειξα να είμαι ειδική στις σχέσεις τζιαι να με ρωτούν συνέχεια τι να κάμουν για να μεν τους φύει ο φίλος... Εμίσησα τα πάντα της εφηβείας που έχουν να κάμουν με τον έρωτα απλά επειδή οι έφηβοι εν ηξέραν να τα χειριστούν...Ήξερα τι ήθελα πας τούντο θέμα, ξέρω τι ζητώ τζιαι είμαι πολλά απαιτητική τζιαι ιδιότροπη σε ότι έχει να κάνει με αγόρια, αλλά πάντα φροντίζω να του απορρίπτω ευγενικά τζιαι να μεν τους πληγώνω ότι τζι αν μου εκάμαν...

 Έχω τεράστιους στόχους στη ζωή μου, μεγάλες απαιτήσεις που τον εαυτό μου, τεράστιες υποχρεώσεις απέναντι σε μια κορούα που έπαιζε αθώα κούκλες, που οι καλλύττεροι της φίλοι ήταν φανταστικοί τζιαι ότι τζι αν έκαμνε ήθελε το καλό τον άλλων για να μπορεί να εν ευτιχισμένη, απέναντι σε ένα παιδάκι, που εφρόντισε να μάθει γλήορα πολλά για τη ζωή για να μπορέσει να πετύχει έγκαιρα τζιαι να κάμει όσες πιό πολλές αλλαγές μπορεί σε τούτο το κόσμο ούτως ώστε να προλάβει να ζήσει στο τέλος μια φυσιολογική ζωή τζιαι να γεράσει τζιαι να πεθάνει ξέροντας ότι φέφκει που τον κόσμο αλλά εν υπήρχεν απλώς, εχρησίμευσε κάπου...Τζιαι ναι, τούτη είμαι εγώ, νιώθω υποχρεωμένη απέναντι στη μικρή Παραμυθία που επίστεψε τόσο στη μεγάλη τζιαι γι'αυτόν εφόρτωσεν της τόσες υποχρεώσεις, που την έκαμε να νιώθει ότι έσιει πας τις πλάτες της την τύχη του κόσμου ούλλου, γιατί έτσι διά μου τη δύναμη να ξέρω ότι πρέπει να προχωρώ με τους στόχους μου προορισμό, τα πόθκια μου στη γή τζιαι τα μμάθκια μου στον ουρανό. Υπολογίζω τόσο πολλά τη μικρή Παραμυθιά γιατί ξέρω πόσον αθώα τζιαι μελετημένα εσκέφτετουν για μωρό ηλικίας 5-10, ξέρω ότι είσιεν ικανότητες που επειδή ένεν συνηθισμένες τζιαι εν τις αποδέχουνταν εδιέκοψεν τες τζιαι έμεινεν μισή απ'ότι ήταν, ήταν ένα απίθανο μωρό, μια τρομερά φοβερή προσωπικότητα με απίστευτα μεγάλη φαντασία τζιαι με μια ιδιαίτερη πλευρά που βλέπει τα πράματα, με τρόπο που να τα αποδέχεται ούλλα τζιαι να βλέπει πάντα τη θετική τους πλευρά. Ήταν μέσα σ'ένα περιβάλλον ούλλον αγάπη τζιαι ασφάλεια, με ανθρώπους που την υπολογίζαν πάντα τζιαι που την έκαμναν να νιώθει ότι αξίζει. Οι στιγμές που μου εμείναν πιό έντονα όμως, εν τζίνες που επερνούσα μόνη μου κατά την ηλικία των 4-6, ήταν ο πιό μαγικός κόσμος, τα πάντα ήταν δυνατά, τζιαμέ έμαθα τη ζωή, έβαλλα μόνη μου τις δυσκολίες τζιαι μόνη μου τις εξεπερνούσα, μόνη μου επρόσεχα τον εαυτό μου στις φανταστικές μου ιστορίες τζιαι μόνη μου εμελετούσα τα πάντα τζιαι εδιούσα ώθηση για νέες εμπειρίες τζιαι περιπέτειες, κάθε λλίον άλλασσα προσωπικότητα για να φκεί η ιστορία τζιαι έτσι έμαθα να βλέπω τα πράματα τζιαι που τη μερκά των άλλων, εν είσιεν βαρύτητα για μένα τότε, ούτε νόμους της φυσικής τζιαι νόμους για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τα πάντα ήταν δυνατά τζιαι κανένας εν με εσταματούσε, ούτε που επερνούσε που τον νού μου να έχω εμπόδια, ως τζιαι οι κακοί άλλασσαν άμαν μου εσύμφερε τζι έτσι έμαθα τον τρόπο να φκάλλω το θερκό που την τρύπα. Τζίνη (η μικρή Παραμυθία), έμαθε τη ζωή φκάλλοντας τζιαι ζώντας ιστορίες που τον νού της, εμάθθενε 500 πράματα την ημέρα, εν την έκοφτε αν κάποιος ήταν κακός ή έκαμνε της κακό, πάλε αγαπούσεν τον, εν την έκοφτε τι γίνεται τζιαι τι όι, γιατί ήξερεν ότι η μεγάλη Παραμυθία κάποτε εν να τα σάσει ούλλα. Πώς μπορώ εγώ τωρά να προδώσω τα όνειρα ενός μωρού; Τούτου του μωρού που μου επρόσφερεν τόσα τζιαι τόσα εφόδια; Που με έμαθε να αντέχω τζιαι που ακόμα ξεχωρίζει γιατί εκπέμπει μάλλον τζίνο το κάτι που τη παιδική ηλικία που του έμεινε;

Ανάμεσα στην ιδιοτροπία μου για τα αγόρια τζιαι τους έρωτες, ανάμεσα στους στόχους μου τζιαι τα όνειρά μου που παν να καταρρεύσουν λόγω της υπερβολικής πλέον υπερπροστατευτικότητας που έχω για τον εαυτό μου (κάτι που εν να επλήγωνε τη μικρή Παραμυθία), ανάμεσα στα καλά τζιαι τα κακά της ζωής μου, εγνώρισα ανθρώπους που εκατέλειξα στο συμπέρασμα ότι η πιό μεγάλη τιμή της ζωής εν να γνωρίζεις έτσι πλάσματα τζιαι η μεγαλλύττερη να έσιεις κάποια σχέση μαζί τους. Διούν νόημα, εν η ευτυχία σου τζιαι εκτιμάς έστω τζιαι την παραμικρή σημμασία που εν να σου δώκουν ενώ εν απαιτείς πολλά γιατί κάποιες φορές νιώθεις ότι η αγάπη που τους έσιεις εν αρκετή τζιαι για τους θκιό...
Θέλω να τους ευχαριστώ τζιαι μόνο που υπάρχουν.
 Εν η κολλητή μου (Ασυμβίβαστη), που εν η αρφή μου, η μάμμα μου, η γιαγιά μου, το αίμα μου το πνευματικό, το άλλο μου εγώ, η αντίθεση μου, η άποψη μου άμαν έν έχω, το συμπλήρωμα μου, η αλλαγή μου, η σταθερότητα μου τζιαι τεράστιο μέρος του είναι μου. Εν πολλά υποσχόμενη τζιαι τρομερά χρήσιμη για την κοινωνία, εν κινητήριος δύναμη για πολλά πράμτα σε τούτο το τόπο. Ο άλλος εν ο εξάδερφος μου(ένας που του πολλούς!), ο traceur! Άλλος πολλά υποσχόμενος! Εν τζιαι τζίνος όπως την κολλητή μου σκέττος θησαυρός, εν άνθρωπος-θαύμα, κρατά μου μιαν άλλη ισορροπία στη ζωή, δια στη ζωή μου μια ξεχωριστή γεύση, ταξιδεύει με σε άλλους κόσμους, κάποτε ονειρέυκουμε να ζήσω μια μέρα όπως τη ζεί τζίνος... Η άλλη θησαυρούλλα εν η καλαδερφή μου, η μεγάλη κόρη του τατά μου, χρωματίζει τη ζωή μου με ευχάριστα ανύπαρκατα χρώματα, κάθε φορά έχω να γνωρίσω κάτι καινούργιο μαζί της, εν συνώνυμη με την ηρεμία τζιαι την σιγουριά, με την αγνότητα τζιαι την τελειότητα χωρίς πίεση τζιαι έσιει μια καλοσύνη που δαμέ ως τ'ανάθθεμα... Το άλλον αγόριν, εν ο άλλος μου ο εξάδερφος, ο μεγάλος που την πλευρά της μάμμας μου, εν συνώνυμος με τη φυσιολογική ζωή τζια το πετυχημένο χιούμορ (πραγματικά φίρνεσαι που τα γέλια!) τζιαι κότζιαμου άθρωπος με έτσι φοητσιάρικην-χαριτωμένην φάτσαν δείχνει μου την τόσην αγάπην που μου έσιει τζιαι αππώννει με τζιαι εκτιμά με όπως είμαι...Έν τζιαι ο άλλος μου ο εξάδερφος που το βασικόν του εν ότι κάμνει τα νεύρα του τζιαι τη στενοχώρια του γινάτι τζιαι δεν τον πέρνει τίποτε που κάτω τον πελλό! Έσιει τζιαι έναν αγόρι που άρκεψεν τζιαι γίνεται μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου τζιαι της ζωής μου! Εγνώρισα τον που τα blogs τζιαι εθαύμασα τον που το πρώτο κείμενο του που εθκιάβασα. Ήξερα ότι έπρεπε να τον γνωρίσω, ένιωσα ότι πρέπει να μιλούμε τζιαι να γνωριστούμε με τούτο τον άθρωπο τζιαι ήμουν σίουρη ότι ό,τι τζιαι να γίνει εν ναν καλό τζιαι εν να κερδίσουμε τζιαι οι θκιό. Εν τζιαι τούτος ένας θαυμάσιος θησαυρός, μια μεγάλη επιτυχία-ύπαρξη, άμαν πεις το όνομά του εν σαν να τζιαι κάμνεις μια λίστα με τα καλά ούλλου του κόσμου  Έσιει το ταλέντο, όλως παραδόξως (γιατί ως τωρά μόνο η κολλητή τζιαι το ανήψιν το είχαν) να μου θυμίζει τους στόχους μου... Τζιαι εν τζιαι η μικρή μου αδελφούλλα...ο λόγος ύπαρξης μου, απλά τούτο λαλώ!

Έχω τζιάλλα πολλά να πώ! Αλλά θωρώ ότι έγραψα αρκετά! Άλλη φορά τα άλλα! Αρκεί μου που έφκαλα έστω τζιαι λλία που μέσα μου!